Στον Πειραιά, 13 Ιουνίου 2021, στην εκδήλωση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Γυναικών Μάνης, τιμήσαμε την μνήμη των προγόνων μας, που αγωνίστηκαν, με όπλο τη ψυχή τους, το 1826, στις σημαντικές μάχες της Βέργας, του Διρού και του Πολυαράβου. Νίκησαν και ταπείνωσαν τους Αιγύπτιους. Να είναι αιώνια η μνήμη των νεκρών μας! Αθάνατοι!!!
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΑΝΗΣ
Λένε πως αν κάποιο σούρουπο, περπατήσεις στα έρημα σοκάκια του Πολυάραβου, θ΄ ακούσεις ένα βουητό, ωσάν βροντές από καριοφίλια, ωσάν ιαχές πολεμιστών, ανακατεμένες με αγκωνάρια και κραυγές πόνου.
Κι αν αυτό είναι απλά μια παραίσθηση, δεν απέχει όμως από την πραγματικότητα.
Οι πρόγονοι μας, οι Μανιάτες και οι Μανιάτισσες, σε μια χρονική στιγμή όπου:
- Κρινόταν η τύχη του απελευθερωτικού αγώνα
- Οι Έλληνες οπλαρχηγοί διαγκωνίζονταν για το ποιος θα λάβει τα ανώτερα αξιώματα
- Ο στόλος είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του
- Ο Κιουταχής είχε αποκαταστήσει την οθωμανική τάξη στην Κεντρική Ελλάδα με την κατάληψη του Μεσολογγίου
- Ο Ιμπραήμ αλώνιζε στην Πελοπόννησο και είχε ζητήσει από τον Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, να αποχωρήσουν οι Μανιάτες από την Μάνη
αυτοί, χωρίς σχέδιο, χωρίς την κεντρική ηγεσία στον πλευρό τους, αρνήθηκαν την υποταγή και πολέμησαν, στην Βέργα, στον Δυρό και στον Πολυάραβο, άντρες και γυναίκες, με ελάχιστο οπλισμό, με τις πέτρες του τόπου μας και τη ψυχή τους και ταπείνωσαν τον Ιμπραήμ και τους Αιγύπτιους. Παρέμειναν αδούλωτοι. Έσωσαν την τιμή της επανάστασης.
Η Μάνη συνέχισε ελεύθερη και μαζί του η καινούργια Ελλάδα.
Εμείς, σήμερα, οι σύγχρονοι Μανιάτες και Μανιάτισσες, τιμούμε την μνήμη των προγόνων μας και τους δίνουμε υπόσχεση, ότι και πάλι θα κάνουμε το χρέος μας, αν η πατρίδα μας κινδυνεύσει.
Γιατί είμαστε Μανιάτες, γιατί είμαστε Έλληνες!
Να είναι αιώνια η μνήμη των νεκρών μας!
Σας ευχαριστώ
