Nikos Manolakos

Νυν υπέρ πάντων αγών!

Κηφισιά, 28η Οκτωβρίου 1940, ώρα 03.00. Ο Πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα Emanuele Grazzi επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά στην κατοικία του και του επιδίδει τελεσίγραφο του Μουσσολίνι, με το οποίο η Ιταλία απαιτούσε, την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο και την άδεια να καταλάβει στρατηγικά σημεία της Ελλάδας.

Η απάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού άμεση και κατηγορηματική : Allors, c’est la guerre! (Έχουμε, λοιπόν, πόλεμο!).

Και ήταν η ίδια απάντηση, που τρεις ώρες αργότερα ακούστηκε βροντερή σε κάθε γωνιά της χώρας  από  τον ελληνικό λαό, με μια λέξη: ΟΧΙ!

Η προτροπή  «Νύν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών!» έγινε αμέσως πράξη.

Στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, τα τραίνα αναχωρούσαν γεμάτα με φαντάρους, που πήγαιναν στο μέτωπο να πολεμήσουν με το χαμόγελο στα χείλη, με  ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα, σαν να πήγαιναν σε γιορτή.

Και εκεί επάνω, στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας με τόλμη και αρετή και με το ίδιο τους το αίμα, έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας . Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Χιμάρα… Οι πόλεις της Βορείου Ηπείρου έπεφταν η μια μετά την άλλη, υποκύπτοντας στην ορμητικότητα του ελληνικού στρατού.  Οι έξι μήνες της  εποποιίας του Αλβανικού μετώπου ήταν ένα παγκόσμιο φαινόμενο.  Η μικρή Ελλάδα είχε καταφέρει το πρώτο μεγάλο πλήγμα στις αήττητες, έως τότε Δυνάμεις του Άξονα.  Η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα το ελληνικό θαύμα.

Η προεπιστράτευση, που είχε αρχίσει,  ήδη από τον Αύγουστο του 1940, αμέσως μετά τον τορπιλισμό της Έλλης, συνετέλεσε, ώστε να αναχαιτισθεί αμέσως ο εχθρός στα σύνορα, δίνοντας παράλληλα το αναγκαίο χρονικό περιθώριο, για γενική επιστράτευση στο εσωτερικό της χώρας.

Με μια σειρά από οχυρά, με πιο γνωστό το ηρωικό Ρούπελ, η Γραμμή Μεταξά είχε γίνει τόσο ισχυρή, ώστε να χαρακτηριστεί από τους ίδιους τους Γερμανούς  ανώτερη ακόμη και από την περιβόητη Γραμμή Μαζινό.

Στην ιστορία κατεγράφη ότι, η επί έξι μήνες νικηφόρα πορεία των Ελλήνων, επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς, που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη Μάχη της Μόσχας.

Έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να είμαστε ο μόνος λαός, που δεν γιορτάζει την απελευθέρωσή του από τις δυνάμεις κατοχής αλλά την είσοδό του στον πόλεμο! Το ΟΧΙ των Ελλήνων και της ηγεσίας του,  ήταν η καθαρή και αδιαπραγμάτευτη άρνηση της άνευ όρων παράδοσης της εδαφικής μας κυριαρχίας σε  ξένη επιβουλή.

Κοντολογίς, η εθνική επιτυχία του νικηφόρου πολέμου  με τους Ιταλούς οφείλονταν στη σύμπνοια της πολιτικής ηγεσίας και του λαού στην αντιμετώπιση της επίθεσης. Και κόστισε πολύ, σε αίμα και σε αγώνες, πράγμα που αναγνωρίστηκε από την παγκόσμια κοινότητα, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε ο  Winston Churchill με την  περίφημη δήλωση:

 “Του λοιπού δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.”

Αναγνωρίστηκε ακόμα και από τους Ρώσους, όπως μετέδωσε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας : “Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε.”

Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η πατρίδα μας απειλείται και πάλι.

Και μπορεί ο κόσμος, η Ευρώπη, οι συμμαχίες, οι ισορροπίες να έχουν αλλάξει. Εμείς, όμως, οι Έλληνες είμαστε παιδιά εκείνων των ηρώων που έγραψαν το έπος του ΄40. Εμείς οι Έλληνες ερχόμαστε από πολύ μακριά και κουβαλάμε βαρύ φορτίο, την ιστορία αιώνων.  

Έχουμε, συνεπώς, διττή ιερή υποχρέωση, η μία  στους προγόνους μας να φανούμε αντάξιοί τους και η άλλη στους απογόνους μας,  να μην παραδώσουμε ούτε σπιθαμή λιγότερη Ελλάδα.

Και οι πάντες να είναι βέβαιοι ότι, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν και πάλι, θα είμαστε επί των επάλξεων  έτοιμοι, να πούμε ξανά το νέο μεγάλο «ΟΧΙ»!

Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…

Γιατί είμαστε Έλληνες!